ดับทุกข์ที่สมุทัย จิตออกนอกเป็นสมุทัย ก็ต้องดับที่จิตออกนอก
สมุทัยแห่งทุกข์ เช่น
- พอจิตจะคิดเรื่องโน่นนี่นั่น ก็ให้รู้ทันว่า จิตกำลังออกไปแส่หาทุกข์มาให้แล้วไหมละ.......แล้วบริกรรมพุทโธ ๆ ๆ ๆตัดเสีย
- พอนึกอยากได้อะไร ๆ จิตเริ่มปรุงแต่งให้ความอยากแรงขึ้น ๆ ก็ให้มีสติรู้ทัน แล้วให้รีบบริกรรมพุทโธ ๆ ๆ ๆ ตัดเสียแต่ต้นลม
- พอนึกอยากจะไปไหน ๆ จิตเริ่มปรุงแต่งให้ความอยากไปแรงขึ้น ๆ ก็ให้รู้ทัน แล้วรีบบริกรรมพุทโธ ๆ ๆ ๆ ตัดความอยากไปนั้นเสีย
- พอรู้สึกเหงา เศร้า กลัว จิตเริ่มกระสับกระส่ายให้ความเหงา เศร้า กลัวแรงขึ้น ก็ให้มีสติรู้ทัน แล้วรีบบริกรรมพุทโธ ๆ ๆ ๆ ตัดความเหงา เศร้า กลัว นั้นเสีย
- พอรู้สึกโกรธ จิตเริ่มปรุงแต่งความโกรธแรงขึ้น ๆ ก็ให้มีสติรู้ทัน แล้วรีบบริกรรมพุทโธ ๆ ๆ ๆ ตัดความโกรธนั้นเสีย
- พอรู้สึกรัก ทำท่าจะหลงหน้ามืด จิตเริ่มปรุงแต่งให้ความรักนั้นแรงขึ้น ๆ ก็ให้มีสติรู้ทัน แล้วรีบบริกรรมพุทโธ ๆ ๆ ๆ ตัดความรักนั้นเสีย
นี้คือการปฏิบัติดับทุกข์ในสมุทัย.........แต่ต้นทาง
จะเห็นว่าต้องใช้สติ คอยกำกับจิต และสติต้องแข็งกว่าจิต จึงจะคุมจิตได้ ทางฝึกสติ จึงต้องหมั่น ภาวนา ฝึกสมาธิ
------------------
ตอนหนึ่งในรายการให้โอวาทธรรมแก่พระเณรในวัด ในพรรษา
โดย พระมหาประสพ ปัญญาสิริ
วัดป่าทมอกระเพอ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น